Ismajl Kadare (1936 -

Lindur më 1936, është njëri nga shkrimtarët më të shquar bashkëkohorë, i nominuar disa herë për çmimin "Nobel" në letërsi. Ai shquhet kryesisht për prozë, por ka botuar edhe vëllime me poezi dhe sprova. Nisi të shkruajë kur ishte ende i ri, fillimisht poezi, me të cilat u bë i njohur, e më pas edhe prozë. Deri më sot veprat e tij janë përkthyer në mbi dyzetepesë gjuhë të botës

M A L L

Ca pika shiu ranë mbi qelq.

Për ty unë befas ndjeva mall.

Jetojmë te dy ne një qytet,

dhe rralle shihemi sa rralle.

Edhe m'u duk pak e çuditshme

Si erdh kjo vjeshte, ky mëngjes.

Qiejt e ngrysur pa lejlekë

Dhe shirat pa ylber ne mes.

Dhe thënia e vjetër e Heraklitit

Seç mu kujtua sot për dreq:

"Te zgjuarit janë bashke ne bote,

Kurse te fjeturit janë veç".

Ne ç’ëndërr kemi rene kaq keq,

Qe dot s'po zgjohemi valle?...

Ca pika shiu ranë mbi qelq

Dhe unë për ty seç ndjeva mall

NË PARKUN QË MBULUAN FLETËT

Në parkun q'ë mbuluan fletë
Të dy ne ecim qetësisht, 
Pas shijes saj ka shtruar vjeshta 
Qilim të verdhë natyrisht.

Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë

Ju fanit një muzg i vonë

Ky park q'ë kan' mbuluar fletët

Ku pas kaq shekujsh ti po shkon.

Nga vagabondët me cigare

Ti mos u tremb e dashur kot

Imazhin tënd as dinosaurët

Shekuj më parë s'e shtypën dot.

Që ti të vije kaq e bukur

Me këta flokë, me këtë hap

Toka të egrën klimë e zbuti

Dhe akullnajat ktheu mbrapsht.

Dhe s'kish se si të ndodhte ndryshe

Të ndodhte ndryshe s'kish se si.

U desh të zhdukeshin përbindshat

Që te kjo botë të vije ti...

K R I S T A L

Ka kohe qe s'shihemi dhe ndiej 
Si te harroj un'dalngadal 
Si vdes tek unë kujtimi yt
Si vdesin flokët dhe gjithçka. 

Tani kërkoj unë poshtë' e lart
Një vend ku ty te lëshoj
Një strofe a note a një brilant
Ku te te le, te puth,te shkoj.

Ne s'te pranoftë asnjë varr
Asnjë mermer a morg-kristal.
Mos duhet vall'prap te te mbart
Gjysem te vdekur, gjysme te gjalle?

Ne s'gjetsha hon ku te te hedh
Te gjej nje fushe a nje lulnaje
Ku butsisht porsi polen
Gjithkund, gjithkund te te shperndaj.

Te te mashtroj ndoshta keshtu
Dhe te te puth e t'ik pa kthim
Dhe nuk do te dime as ne, askush
Harrimi ish ky, a s'ish harrim.