Adelina Mamaqi (1939 -

Ka lindur në vitin 1939 në Tiranë, nga një familje atdhetare e letrare. Ka kryer shkollën e mesme pedagogjike, universitetin e Tiranës, në degën Letërsi dhe Gjuhë shqipe. Punoi në Shtëpinë Botuese “N. Frashëri” në redaksinë për fëmijë. Më vonë kaloi redaktore në revistën “nëntori”. Për 20 vjet punoi në revistën “Fatosi”, “Pionieri”. Vepra e parë e saj titullohet “Ëndrra vashërie”. Në vitin 1963 botoi “Bubi i vogël”. Për 30 vjet botoi poezi, tregime, fabula, përralla.

Mësuesja

Dhe sot ia dëgjoj zërin e ëmbël,
Dhe sot ia vështroj sytë zjarr.
E desha, o miq, me gjithë zemër,
Mësuesen e klasës së parë.

Ajo më mësoi si të shkruaj
Dy emrat: Atdhe e Nënë,
Këshillat, qortimet e saj,
Ç’mbresa n’shpirt m’kanë lënë!

Një tufë me vjollca e lila
Gjithmonë ia vë mbi varr,
N’zemër me zgjohet dëshira
Ta kem at’ pranë Si më parë.

Ajo zë e flet sërish me mua
Ashtu si kur isha fëmijë!
Në gjirin e kohës së shkuar
Kthehem me mall përsëri.

Dhe dorën që dridhej nga pak
Ndër flokë sërish e ndiej,
Endërrimet e mia miturake
Në sytë e saj prapë i gjej.

Ah, ç’gaz kur dëgjoj zën’ e ëmbël,
Këshillat e saj kur kujtoj!
E desha, o miq, me gjithë zemër
Dhe s’mundem askurr’ ta harroj.

Festa jote – Festa ime

Mamin per tete mars,
fort e puthe une
dhe ne vesh i thashe:
“Qofsh e lumtur shume!
Kur ti je e lumtur,
ndiej dhe une gezime:
festa  jot’ e bukur
eshte dhe festa ime! “

Kenget e stineve

Kengeze
kendojne bilbilat:
“Gonxhezat
po celin lilat!”

Kengeze
kendoka era:
“Grunjezat
i zverdhi vera ! ”

Kengeze
kendoka vreshta:
“Vilezat
m’i hoqi vjeshta ! ”

Kengeze
kendon thellimi:
“Fushezat
i zbardhi dimri! “

Moj kepuce

Moj kepuce budallaqe,
pse u zgjidhe perseri?
Nuk e sheh? M’u skuqen faqet:
te te lidh akoma s’di.

Moj kepuce, moj kepuce,
tekanjoze, nuk merr vesh?
C’me je futur mu ne lluce,
goje hapur me perqesh?

Po kepuca (cfare kepuce!)
thote: gjyshen mos e thirre
lidhme vete te mos skuqesh,
Si mendoni, thote mire?

Orkestra jone gazmore

Ne klasen tone kemi
nje orkestrine gazmore:
Kotara e violina
e vegla frymore.

Mengjes dhe pasdite
mbi piano Bardhi ngeli;
nga Lola vogelushe,
m’i madh eshte violinceli.

Dhe Yllken, ne cdo prove,
e gjeni me violine;
Ermali ka nje trombe,
Arbani nje klarine.

Por fort mos na qoroni,
ne gjetshi nje te mete;
me, neser do te jemi
artiste te vertete…